Bankalar ve Dijital Kimlik
Rapora göre, "Banka kimlik bilgilerine duyulan güven, aynı zamanda bankaların, müşterilerinin finansal hizmetlerin ötesinde dijital kimliklerinin koruyucusu olarak gelecekteki potansiyel rolüne de iyi geliyor". Nitekim, mobil bankacılık ve diğer dijital hizmetler, kısa bir süre içinde birçok tüketiciyi kazandı, özellikle de profesyonel ve yetişkin yaşamlarının ilk bölümlerinde olan gençler.
Bankalar ve dijital kimlik de bir tür avantaja sahiptir.
Kullanıcıların ilgisini çekecek kimlik hizmetleri geliştirmeye ya da kritik kitleye ulaşmak için planlarına yeterli sayıda kullanıcı katmaya zorlanan diğer paydaş gruplarının aksine, bankaların halihazırda hem hazır bir kullanıcı tabanı hem de bir kimlik hizmeti (e-bankacılık erişim) sağlamayı amaçlıyor, Bu, bankaları ulusal kimlik programlarının başlatılmasını kolaylaştırmak ve zaman içinde daha geniş çapta gelişmelerini desteklemek için benzersiz bir şekilde güçlü konuma getiriyor.
Bununla birlikte, bankaların şu anda sahip olabileceği güven ve üstünlük, ileriye dönük ulusal dijital kimlik programlarında üst düzey rollere sahip olacaklarını garanti etmiyor. Bankalar, dijital kimlik alanında aktif olan diğer kurumsal ve teknoloji oyuncularıyla işbirliği yapamazsa veya bazı ülkeler tarafından çıkarılan belirli veri gizliliği yasalarıyla başa çıkmanın yollarını bulamazsa, bu finans kurumları kendilerini ana eylemin dışında bulabilirler.
Çekimleri Dijital Kimlik Üzerinden Çağırmak
Eğilim açık. Rapor, "Bu işbirlikçi model kalıcı olacak" dedi. "Bununla birlikte, planların çoğu hem kullanıcı kaydı hem de hizmet sağlayıcı kabulü açısından önemli bir başarı elde etti."
Öyle olsa bile, bu mobil ticaret ve hızla gelişen finansal teknoloji çağında, bankaların üst düzey veya temel projeler için ortaklar üstlenmeleri her zaman bilinmemektedir. Bu zorluk kısmen finans kurumları içindeki bazı kurumsal kültürlerin değişkenliğinden kaynaklanmaktadır. Bankaların daha büyük projelerde işbirliği yapma konusundaki isteksizliği, yasal değişiklikler ve diğer değişiklikler sayesinde son birkaç yılda kesinlikle azaldı. Yine de sorun devam ediyor.
İşbirliği ihtiyacı, yalnızca dijital kimlik programları daha fazla popülerlik kazandıkça ve birlikte çalışabilirlik isteği büyüdükçe artacaktır.
İşbirliği, en azından bir dijital kimlik programının ilk aşamalarında başka zorluklara da yol açabilir. Ortaklar, marka bilinci oluşturma, maliyetler ve gelir akışlarıyla ilgili konulara karar vermelidir. Veri gizliliği yasaları ve tüketici verilerinin ticarileştirilmesine karşı kurallar da engel teşkil etmektedir. Elektronik imzalar ve ilgili görevler için süreçler müzakere edilmeli ve hazırlanmalıdır.
Ancak bankalar bu potansiyel sorunlarla başa çıkmanın yollarını bulursa ve ulusal dijital kimlik çabalarında ortaklarla çalışırsa, finans kurumları kendilerini önümüzdeki yıllarda çekimlerin çoğunu yaparken bulabilirler.
Sonuçta, raporda, bankalar "sıkı ve sıkı güvenlik ve kimlik doğrulama prosedürleri gerektiren koşullar altında, yüksek düzeyde düzenlenmiş ortamlarda ölçeğe göre faaliyet gösterme becerisinde ustalaştılar" sonucuna vardı. "Bu, bankaları müşterilerinin dijital kimliklerinin gelecekteki koruyucuları olmaya aday hale getiriyor, potansiyel olarak geleneksel bankacılık ve finans bölgelerinin ötesine uzanan hizmetleri destekleyerek sonuç olarak yeni gelirler yaratıyor."
